obambulator, -ris, m.
Peripatetiker (d.i. Aristoteles): SCVTELLIVS in Arist 268 Sic obambulator sane quaedam numina coelo huic praeponit.
lex.: PEROTTI ccopiae 70,6 Et obambulo, aduersus alios ambulo et quasi ambulanti me oppono. A quo obambulator, obambulatrix, obambulatio. KILIAAN etym p.228 kautsij-slijper. fland. Deambulator, obambulator. Lexicographica: TLL 0
|