obambulator, -ris,
m.
Peripatetiker (
d.i. Aristoteles): SCVTELLIVS
in Arist 268 Sic obambulator sane quaedam numina coelo huic praeponit.

lex.: PEROTTI
ccopiae 70,6 Et obambulo, aduersus alios ambulo et quasi ambulanti me oppono. A quo obambulator,

obambulatrix, obambulatio. KILIAAN
etym p.228
kautsij-slijper. fland. Deambulator, obambulator.