collateraliter, adv. – 1) an der Seite, längs: VESPVCCI quat nav p.337 (v. arida). – 2) daneben, beigeordnet: ARMINIVS op p.34 Et obiectum quidem duplex, non quorum unum ab altero sit disseparatum, aut unum alteri collateraliter adiunctum; sed quorum posterius priori decenter est subordinatum. EPISCOPIVS op p.333 iisdem Scripturis personis his tribus divinitatem divinasque perfectiones tribui, non collateraliter aut coordinate, sed subordinate (zitiert bei LEYDEKKER ver rel p.40). RVTHERFORD prov p.382 Nam causarum collateraliter et motu simultaneo agentium una non agit, quia altera agit. MASTRICHT theol p.259 Interim Arminius calumniatur, ista sententia induci vel Tritheismum, eo quod tres statuantur essentiam habere collateraliter à se.