transabeo, -ire – 1) hindurch wegreisen, entweichen: BOCCACCIO vita Pet ser Petraccus ... relicta patria alpes transabiit appenninas, Avinionique secessit. IAN PAN poem p.94 Quin etiam vastum, rapido per inania saltu, | Transabiit scopulum. DVNCANVS colloq 11 quod limites huius circi transabieris, quod arenam exieris, quod tuum globum hosce limites transadegeris, quod transcenderis metam. VESPVCCI quat nav p.352 nos ... ad insularum Magnae Canariae visum transabeuntes. – 2) durchbohren: ANON Homer Ilias ed. Fabbri 14,607 Ductorem populorum Hyperenora diuus Atrides | Ilia transabiit, rigidum perque intima ferrum | Vitalis fugiens patulum per uulnus abiuit | Sanguis. BARTH ser ioc p.161 Divina certe potuit sacer indole jactus | Incumbentem homini transabiisse feram.