emoneo, -ere
eingehend ermahnen: FONTIVS Sax 5,6 5 Sed mihi conanti tanta et cantare paranti | In somnis uisus Delius emonuit: | "Desine ...". poet p.114 Gratissima est adhortatio tua mihi, conaborque pro viribus praestare ea quae me amanter emonuisti opera et consilio tuo maxime fretus. PISO-Jac Erasmus ep 216 (1509) Nolo te altius emonere, ne me forte de tua erga me benevolentia dubitare putes.
Lexicographica: TLL (1x, CIC., vielleicht Überlieferungsfehler)
|