sacerdotulus, -i, m. – Priesterchen: POGGIO ep II 10,3 (1442) Scio enim te esse otiosum et inter tuos sacerdotulos ius dicere ex priscorum annalium monumentis. == ep III 6,27 (1454 ?) qui quotidie tuo auxilio et patrocinio sit usurus, nedum pro sacerdotulo, sed ne pro quibusvis aliis aliquid operis aut consilii in aliqua re ponerem contra voluntatem tuam. LVTHER capt Babyl p.569 Vix unus sacerdotulus nunc mittitur, cum Apostolus uelit multos adesse, non propter unctionem, sed propter orationem. ZWINGLI op I fol.145v (1523) Taceo quod nesciam quàm tutum sit nedum pium de Republica Christiana tam temere periclitari, cum hoste praesertim tam vafro, forti ac praedivite, formidabili quoque, non modo imbelli vetuloque sacerdotulo, sed summis etiam cordatissimisque ducibus.