discontinuatio, -onis, f. – Unterbrechung der Kontinuität: SALVTATI ep 10,1 quod si continuationem illam dictionum et pedum rescideris, sonantissimum versum reddes, discontinuatione dulcedinem pariente. LEONARDI lapid 1,1 p.4 quod multotiens in lapidum mineris inter lapides reperitur terra multum densa quae discontinuationem lapidum facit. SVAREZ metaph 46,3,7 fieri enim potest ut aliquando interrumpatur intensio et iterum postea in ea procedatur, ut experientia constat; quo sensu loquuntur de discontinuatione alterationis vel augmentationis Aristoteles et Commentator locis citatis.