exsibilatio, -onis, f. – 1) Zischen als Zeichen des Mißfallens: DECEMBRIO-A pol 6,69,37 omnium circunquaque exibilatione profusa, uti quis forte saltandi vel canendi studio non exercitus inter psallentium choreas intraverit. VIVES Pomp 23 qui mali poetae ... pro plausu exsibilationes derisusque ... excitant. BVCER Calvin ep 1240 (1549) Experimur quoque quotidie in innumeris hominibus, quantam ut totius ministerii contemptionem, ita omnis disciplinae Christi exsibilationem Satan invehat. XYLANDER Plutarch tranq 6 Accidit per calumniam uel inuidiam exsibilatio aliqua et infelix successus (gr. 467E δυσημερία καὶ σκορακισμός). – 2) Zischen als Kennzeichen eines Konsonanten: PONTANO Actius p.181 Ad haec consonantes quoque litterae causam afferent lenitatis, asperitatis, optusionis, exibilationis, qualitatumque aliarum quae syllabis inhaerent et item vocibus.
– lex.: PEROTTI ccopiae 1,9 Graeci enim σίφλον contumeliam nominant et quam nos dicimus exsibilationem.