persapiens, -tis
sehr weise: BRVNI vita Aristotelis p.516 Hoc eius iudicium persapiens erat, et cautum pro evitanda ceterorum discipulorum invidia fuit. GVARINO ep 805,163 (1447) hos procul dubio a barbarorum cognomine atque dedecore persapientissimorum hominum iudicia segregavere.
Lexicographica: TLL (2x, CIC., GLOSS., nur pos.)
|