timidulus, -a, -um – etwas ängstlich: CONVERSINI dil p.176 Manebit alteri timidulus et suspicax animus. SCANELLA ep Bonon 23 p.190 (1448) Iampridem nullas tibi litteras dare statueram, nisi ipsos etiam versus una perlegeres, sed cum necessitate quadam sim compulsus, has tuae humanitati timidulas scribere non recusavi. ERASMVS mor 61 p.178 At Sapientia timidulos reddit, ideoque vulgo videtis sapientibus istis cum paupertate, cum fame, cum fumo rem esse. BVRER Rhenanus ep 125 (1519) id quod non parum terroris quibusdam timidulis incussit. SOBETIVS Nausea ep misc p.405 (1546) Mirum enim est, quam in huiusmodi casu coram tanto Heroe timidulus sim. CALVIN inst 3,9,5 Ego huiusmodi timidulis animis suaderem ut Cypriani libellum de mortalitate legerent. SNELLING Thib 2,2 Exprobras animos mihi? | Quin sic timidulo est.