creditiuus, -a, -um
– glaubwürdig, glaubend: RIENZO ep 50 quidquid cardinales 
reprehensivum, damnosum in deliciis existimant, ... contra fidem esse conclamant, nec volunt esse possibile neque in conspectu hominum creditivum. ACTA Austro-Turc I-1 p.65 (1527) supplico ac rogo, vt eidem fidem creditiuam adhibere dignemini, tanquam ex ore meo dictum esset. – (litterae) creditiuae, Beglaubigungsschreiben: DANTISCVS ep 133 (1519) licet ego reclamo saepius et me non oratorem, ut ex creditivis patet, sed servum et secretarium Sacrae Maiestatis Vestrae dico. ARCHIV Polon-Hung 136 (1540) litteras creditivas manu regia subscriptas mihi obtulerunt. RVTGERS Oxenstierna ep 2073 (1618) Interim alias creditiuas, ut uocant, meo nomine ad Illustrissimos Ordines procurarem.
reprehensivum, damnosum in deliciis existimant, ... contra fidem esse conclamant, nec volunt esse possibile neque in conspectu hominum creditivum. ACTA Austro-Turc I-1 p.65 (1527) supplico ac rogo, vt eidem fidem creditiuam adhibere dignemini, tanquam ex ore meo dictum esset. – (litterae) creditiuae, Beglaubigungsschreiben: DANTISCVS ep 133 (1519) licet ego reclamo saepius et me non oratorem, ut ex creditivis patet, sed servum et secretarium Sacrae Maiestatis Vestrae dico. ARCHIV Polon-Hung 136 (1540) litteras creditivas manu regia subscriptas mihi obtulerunt. RVTGERS Oxenstierna ep 2073 (1618) Interim alias creditiuas, ut uocant, meo nomine ad Illustrissimos Ordines procurarem.
Lexicographica: TLL 0