creditiuus, -a, -um
glaubwürdig, glaubend: RIENZO ep 50 quidquid cardinales reprehensivum, damnosum in deliciis existimant, ... contra fidem esse conclamant, nec volunt esse possibile neque in conspectu hominum creditivum. ACTA Austro-Turc I-1 p.65 (1527) supplico ac rogo, vt eidem fidem creditiuam adhibere dignemini, tanquam ex ore meo dictum esset. (litterae) creditiuae, Beglaubigungsschreiben: DANTISCVS ep 133 (1519) licet ego reclamo saepius et me non oratorem, ut ex creditivis patet, sed servum et secretarium Sacrae Maiestatis Vestrae dico. ARCHIV Polon-Hung 136 (1540) litteras creditivas manu regia subscriptas mihi obtulerunt. RVTGERS Oxenstierna ep 2073 (1618) Interim alias creditiuas, ut uocant, meo nomine ad Illustrissimos Ordines procurarem.
Lexicographica: TLL 0
|