defrugo, -are, -aui, -atum
der Frucht berauben: TAVRINVS
staur 4,265 Ite, redite domum! Bacchum Cererem que neglectos | Excolite et defrugatis opulescite campis. HANGEST
propugn fol.LXII
v Et nonne id magnae frugis est, quod suis maleficiis defrugare elaborant ii sathanae ministri?

lex.: PEROTTI
ccopiae 1,139 A quo fit defrugo uerbum, quod est omni fructu spolio, omnem fructum exhaurio. Plynius: "Oraculum illud magnopere custodiendum, segetem ne defruges" (
nat. 18,200; defrudes
ed. mod.). BARBARO-H min.
castig gloss D 3 Defrugare segetem videtur qui vel nimia foetura exinanit agros, vel per inscitiam aut negligentiam perdit lacessitve fruges. Omnino cum vel festinata sementis est vel serotina praepropereque aut praepostere quid agitur defrugari segetem contingit. BEROALDO mai.
comm Apul 9 fol.215
r Defrugare uerbum est uetus, quod significat segetes semente frugum priuare neque ad legitimam sationis mensuram saturare, et ita lego illud catonianum "segetem ne defruget", nam id infoelix est, quod uulgo legitur defrudet pro defraudet.