bro(n)c(h)itas, -atis, f. – das Hervorstehen: PEROTTI ccopiae 2,706 Senectus in equis et caeteris ueterinis indicatur dentium bronchitate. BEROALDO mai. comm Apul 7 fol.156v Senectus in equis intelligitur dentium brochitate siue bruncitate, hoc est praeminentia; brochi enim dentes siue brunci dicuntur praeminuli (bronchitas index sig. A3r).
– lex. ('Knirschen', das Geräusch, das beim Aneinanderreiben der Zähne entsteht!): CAMERARIVS-J mai. comm ling p.135 Itemque τρισμὸς, et βρυγμὸς, dentium stridor. Dixerunt et broncitatem dentium Latini, et hinc broncos. Quibusdam tamen hoc brocos, et brocitatem hanc esse placet (von da KAHL lex p.380 broncitatem dentium Latini stridorem dixerunt, annotante Camerario. Quibusdam tamen brocitatem hanc esse placet).
– zu PLIN. nat. 11,169: MARZIO hom 2 fol.55r bronchi appellantur, quis unt dentibus prominentioribus exporrectioribusque. Et hinc brochitas. Plinius undecimo naturalis historiae: "Senectus in equis et caeteris ueterinis intelligitur, dentium brochitate, superciliorum canicie". bei BARBARO-H min. castig I 11,35,1 Pauloque infra: "Brochitate", inquit "dentium senectus in equis et caeteris veterinis intelligitur", hoc est prominentia et magnitudine; "bruncitate" scribendum.