subinsinuo, -are – 1) andeuten: TRAVERSARI Dionys div nom 10,2 p.487 utroque diuinam eminentiam subinsinuante (gr. p.215 τοῦ ἑκατέρου τὴν ἀρχαιότητα τὴν θείαν ὑποδηλοῦντος). MVTIANVS ep I 145 p.208 (1509) Quo dicto subinsinuant nihil nos scire rerum forensium et bonarum, tantum pertinaces esse in verbis. CLICHTOVE Antiluth p.6 Rursum, idem ea, quae in evangelio continentur aperte, sola esse Christiano populo ad salutem necessaria ac sufficientia subinsinuat. – 2) (reflexive) sich einschmeicheln: PANORMITA dict Alph 2 praef Tantum itaque abest ut ego eiusmodi levitate me subinsinuem, ut nihil magis condoleam, quam permulta illum dixisse aut fecisse, quae nesciam.