seminatiuus, -a, -um
säend, hervorbringend: BRVNO
mon p.369 Venus tres vegetativae potentiae regulat virtutes, nutritivam, augmentativam et generativam; quarum generativa habet tres vires, spermaticam seu seminativam,
![](../gif/pfeil.gif)
immutativam seu
![](../gif/pfeil.gif)
contemperativam, et formativam seu figurativam. HESSVS
psalt p.247
psalmus cviii est gratiarum actio, in qua gratias agit pro regno Christi, quod regnum gratiae futurum erat, et pro suo corporali regno, quod ceu seminatium fuit futuri regni Christi.
![](../gif/tab.gif)
subst., seminatiuum, -i,
n.,
Born: WEINRICH
aerar p.1021 Vinum, ... Hilaritatis dulce seminativum.