subclaudico, -are – etwas hinken: GLOSS Lucianus Charon 1,2 ὑποσκάζων : subclaudicans. == Lucianus Timon 20,1 ὑποσκάζεις: subclaudicas? ERASMVS ad 1,10,73 (tit) Si iuxta claudum habites, subclaudicare disces (gr. ibid. Plutarchus in lib. de liberis educandis, ἂν χωλῷ παροικήσης ὑποσκάζειν μαθήσῃ; das Sprichwort wiederholt bei MVRMELLIVS pappa p.35 (1513). MORVS ep 83 p.166 (1520). BVLLINGER in Acta p.22 (1533). al.). == coll 47 (1518) Si sponsus subclaudicat alioqui sanus. VIRGILIO-Pol Angl hist 19,16 Ex Guidone vero nata est Ioanna cognomento Clauda, quod subclaudicaret. SACELLIVS min. Bullinger ep Graub I 48 p.62 (1544) Essent tibi hic obturandae aures, esset conivendum, esset nonnunquam subclaudicandum et item dissimulanda omnia. JUNGERMANN Goldast ep p.275 (1608) Ego vero vix adrepo et subclaudico aegre, innixus baculo qui litterae Tau non est absimilis.