anemolius, -a, -um
– windig, unzuverlässig (in Mores Utopia zugleich Eigenname): MORVS utop praef p.20 Hexastichon Anemolii Poete Laureati. == utop II p.152 in Anemoliorum legatis. == utop II p.154 Anemolii, quod longius aberant, ac minus cum illis commercii habuerant.
– gr., ἀνεμόλιος: CAPITO ep 32 (1519) aulica promissa, quae ferme sunt ἀνεμόλια. ROTENHAN Capito ep 99a (1521) quasi ἀνεμόλια forent, quaecunque veterum memoriis ad excolendo mores efferuntur.
– gr., ἀνεμόλιος: CAPITO ep 32 (1519) aulica promissa, quae ferme sunt ἀνεμόλια. ROTENHAN Capito ep 99a (1521) quasi ἀνεμόλια forent, quaecunque veterum memoriis ad excolendo mores efferuntur.
Lexicographica: TLL 0, LSJ
Etymologie: von gr. ἄνεμος.