condecentia, -ae, f. – Passendsein, Schicklichkeit: PETRARCA tard ed. Sävborg 28 (nicht vor 1371) qui Pontifex Romanus si forte michi facere vellet secundum suam condecentiam, quod dixisse fertur Alexander Macedo, multum esset aut nimium; si vero secundum meam insufficientiam, nichil esset aut modicum. VIDA rep 2,115,4 Nunc aedificia eleganter concinneque ad aptum usum et condecentiam architecti ... certa ratione describunt. == rep 2,128,3 Tu, sancta societas, nos traduxisti a dura, rudi atque aspera vita in hunc cultum humanitatis, ... in hanc pulchritudinem, venustatem, convenientiam rerum et condecentiam. WOLLICK ench 3 praef intelligere huiusmodi tonorum condecentiam.
– lex.: PEROTTI ccopiae 10,126 Item a decet indecet et contrarium eius condecet deriuantur; a quibus indecens, condecens, indecenter, condecenter, indecentia, condecentia.