diffortunium, -i, n. – Unglück: SERRAVALLE comm Dante inf 30,1-12 propter diffortunia que acciderunt in domo sua. RVSCH Amerbach ep I 1,16 (1481) Hactenus nunquam euenti hoc mihi diffortunium in minori forma bapiri. MVRNER pyth p.737 Quare diffortunij causa non sum ego, non est enim in potestate mea, mutare corporis complexiones aut staturam. GEILER navic sig. C4v quidam et tristitia barbam nutriunt, quemadmodum passi diffortunia, de quorum numero fuisse legitur Julius Cesar, quamuis alias esset curiosissimus crinium euulsor. POMPONAZZI immort p.168 cum, secundo Physicorum, diffortunium seu infelicitas non cadunt in bestiis. NAVSEA hom evang fol. clxxxvr ex astris cognoscere, quando quis debeat invenire thesaurum, vel alicunde habere hoc vel illud periculi et diffortunii.