peregrinatiuncula, -ae, f. – 1) kurze Wallfahrt, Reise: BRVNI ep 3,15 (3,11 M.) (1409) ingentem voluptatis partem peregrinatiunculis meis defuisse existimo, quod nec Florentiae, nec Aretii tecum esse potuerim. SCARPA Guarino ep 73 (1417) Quare, mi Guarine, ne devites illam peregrinaciunculam (-lum ed.). GVARINO ep 85 (1417) ut ex fuga tam maesta iocundam quandam et amoenam peregrinatiunculam effecisses. == ep 377 (1426) quem Plutachum peregrinatiunculae comitem habui. BARBARO-F ep II 24 (1432) Hec enim peregrinatiuncula ... utrique nostrum iocundissima erit. ERASMVS ench p.87 Tu forte sigillis cereis aut pecuniola aut peregrinatiuncula semel elui culpas credis. ADAM vitae I p.468 Natura melior eum reduxit, atque ipse adeo se subduxit peregrinatiuncula: quam Viennam Austriae, et in Caesaris aulam decreuit, suscepit, perfecit. – 2) kurzer Spaziergang: MANETTI vita Senecae 28 peregrinatiunculas spatiandi gratia plerumque sumebat.