bibacitas
bibacitas, -atis, f. – das häufige Trinken: BENVENVTO comm Dante inf 6,37-39 qui posuerunt finem suum et felicitatem suam in edacitate et bibacitate. HASSENSTEIN avaritia p.22 (1499c) neque aetate nostra gentes desunt, apud quas temulentia et bibacitas laudi datur. ERASMVS ad 1,2,59 si de vitiis juventae sentias, puta libidine, bibacitate, turbulentia vitae. BVDAEVS op II p.219 (1514) apud quos Germanorum militum bibacitas hoc biennio inter miracula celebrata est. TEXTOR-I offic II p.330 Xenarchus Rhodius ex bibacitate Metretes cognominatus est. LVTHER op 25 p.33 (1527) Nostrum vitium ferocitas et bibacitas. COMANDER Bullinger ep Graub 20 I p.28 (1541) Hoc illi inest vitii, ut aere alieno praemi molestum non sit; huius causa est bibacitas, uxor etiam sua. WEYHE aul p.153 (1615) vinea pro aurea statua hodie esset statuenda, hoc est bibacitati et vinolentiae.
lex.: PEROTTI ccopiae 66,6 a bibo bibulus deducitur ... et bibax ... qui multum bibit, ab eo bibacitas. TREBELLIVS prompt R5v (bibo) (1545) bibacitas denominatiuum.
Lexicographica: TLL 0; HVGVTIO

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, bibacitas, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 26.03.04 08.01.08

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.