sectarius, -i, m.
Anhänger, Mitglied einer Glaubensgemeinschaft: CAMDEN ann 1583,19 Robertus Brownus ..., a quo novi sectarii Brownistae dicti ...; unusque et alter e sectariis ad Sancti Edmundi extremo supplicio affecti. == ann 1593,2 sumpto supplicio de Henrico Baroo et eius sectariis, qui ecclesiae pacem ... turbare coeperunt.
Lexicographica: GEORGES 0 (sectarius adi. = 'kastriert')
|