| 
 
 sectarius, -i, m. 
  Anhänger, Mitglied einer Glaubensgemeinschaft: CAMDEN ann 1583,19 Robertus Brownus ..., a quo novi sectarii  
 Brownistae dicti ...; unusque et alter e sectariis ad Sancti Edmundi extremo supplicio affecti. == ann 1593,2 sumpto supplicio de Henrico Baroo et eius sectariis, qui ecclesiae pacem ... turbare coeperunt. 
Lexicographica:  GEORGES 0 (sectarius adi. = 'kastriert')
 
 |