1. infinities, adv. – 1) unendlich oft: PETRARCA fam 1,1,14 Quo genere orationis infinities pro amicis, sepe aduersus reipublice suosque hostes usus est Cicero. BENVENVTO comm Dante inf 5,31-33 quia iterum reducit eos, imo infinities, ad eumdem locum et ad idem periculum. PICO-G adv astrol 9,12 diu multis observationibus infinities ... annotatum. BRVNO acrot p.153 Partes enim lineae A B bis divisae in partes aequales, sunt aequales partibus lineae B D semel divisae et in infinita et infinities divisibilis. – 2) unendlich viel: VIVES init 53 quae ad illam ducit infinities meliorem sempiternam vitam.