manifestarius, -a, -um – 1) explizit, offenkundig: MERVLA praef p.142 B. (1472) turpissimo et manifestario errato. BEROALDO mai. ann cent 2,1 ubi argestes pro vento occidentali accipitur et sensus est manifestarius. VADIAN ded 38 p.160 hos omnes, qui sacramentum eucharistiae aliter diuiderent in plebem ..., quam sancta Romana tenet ... ecclesia, ... manifestarios haereticos esse. ERASMVS ep 843 diploma in quo comperiatur soloecismus manifestarius. BADIVS ep Plato 1518 sig.A1v dignos manifestaria et impotenti assentatione. – ? 2) bekannt: HARMONIVS-I Lud p.25 Quamobrem nequivi animum cohibere quin (quim trad.) in magnifestariam tuarum aurium clementiam inciderem.
– lex.: PEROTTI ccopiae 2,71 manifestarius, qui uulgo notorius dicitur.