interiungo, -ere – 1) betr. Unterbrechung: – a) pausieren: BEROALDO mai. ep p.272 G. (1490) Opinamur baiulum in itinere interiunxisse utpote cessatorem. VLSENIVS-Th Schedel-Ha ep ed. Stauber 13 Quamvis variis sim impeditus negociis doctor Excellentissime, minime tamen a musis interiungo. MVRET-MA or II 10 (1577) ut in illa directa et ardua, ut ait Hesiodus, ad virtutem via nusquam strigare, nusquam interiungere ... cuperetis. GISELINVS ep syll I p.154 (1585) omnino jam interjunges, dum corpori et ingenio vigor pristinus redeat. CASAVBON-I ep II p.48 (1596) Essem fortasse etiam nunc, si operae, quibus in Athenaeo cudendo typographus utitur, non tam crebro interjungerent. BARTH adv 31,4 p.1428 Sed nos interiungemus aliquando, continuaturi hanc uiam dum lubebit. – b) unterbrechen: SARRAVIVS ep p.67 (1644) si inchoatum opus de primatu interjungas.
– lex.: PEROTTI ccopiae 5,16 interiungo subsisto, tractum a curru, cuius rotae interiecto sude iunguntur, ut quiescat.
– 2) verbinden: BEZA pronunt p.81 Subunionem coeperunt accuratiores typographi notare linea diuersas dictiones interiungente.