immorigerus, -a, -um – non morigerus, unfolgsam: GWALTHER Vadian ded 40 p.176 quo ille deus infelicis hominis non miseretur modo, sed immorigerum amat, fugientem uocat, contumacem fouet. FRISCHLIN scen sig.B6r nulla in re prius unquam immorigerum habui. == scen sig.G1r dicto immorigerum culpant. KEPLER eleg Brahe 119 Nunc immorigeros Nemesis divina ... plectit. WICHGREVE Corn p.11 Quem nulla in re mihi immorigerum habui. BARZAEVS ep Helv 1 p.64 Sumptu immorigerum (gen. pl.) ... et aere Thrasonum. MASEN fam arg p.184 hominem illum sibi esse immorigerum.