gloriatio, -onis, f.
propagatio gloriae ipsius, Verbreitung des eigenen Ruhms, Prahlerei: BENVENVTO comm Dante par 25,58-63 Et dicit:
"chè non gli saran forti nè di jattanzia", idest, gloriatione. DECEMBRIO-A pol 5,52,2 Sed cum nonnullos longe ab re dissentire perspicerem,
populari duntaxat gloriatione contentos. SALVTATI inv Lusc p.37 quod si iactantiam et insolentiam gloriationem intelligis. TRITHEMIVS steg 1,6 In nostra humilitate sit gloriatio et diuitiarum possessio nobiscum omni tempore mansura. BOISSARD embl p.14 digna est ipsa virtus gloriatione.
Lexicographica: TLL fere CIC. et Eccl.
|