elucidarius, -i, m.
Erklärung, Kommentar: TIT Elucidarius scripturarum (Jerung, Henricus, 1476, H 9371*). TIT Elucidarius carminum et historiarum uel
![]() Lexicographica: TLL 0;
NOLTE lex p.521 elvcidarivs vocabulum vehementer sordidum, et, quod quidem sciam, nullius prorsus auctoritatis, nisi quod libri eo inscripti prostant e. g. S. Anselmi Elucidarius Poeticus ... . Puto, Adiectivum his scriptoribus esse, et subaudiri 'liber' vel 'libellus'.
|