exenterator, -oris, m.
der herausnimmt, bestiehlt: BVDAEVS op II p.295 (1522) Num quis hoc nescire potest, quosdam aliquando uaesana stimulante cupiditate per fas nefasque census suos auxisse? cuius ordinis esse dicuntur, quos exenteratores reipublicae uocant. PATINVS-G ep lat 50 (1656) postremo suo libro feliciter et generose temerario juveni, et pernicioso Novatori Pecqueto, canum exenteratori et evisceratori ... silentium imposuit.
Lexicographica: TLL 0
|