incontrouersus, -a, -um
unumstritten: GRYNAEVS-S Morus ep 196 p.476 (1534) prima incontrouersa et inconcussa. SADOLETVS in Rom p.217 (1535) cum nihil hoc in opere praeter veritates incontroversas ex sensu, et consensu universali petitas, propositum habeamus. HERBERT DE CHERBURY gentil p.168 (1663) Sicuti nihil verius, ita neque magis incontroversum esse, quam quod unus tantum summus idemque aeternus sit Deus.
Lexicographica: TLL 0 (olim conj. ap. CIC.)
|