animaduertibilis, -e
erkennbar: LVTHER op 47 p.21 (1538) Christus obiicit exemplum quoddam sensibus animadvertibile de vento. BRAHE ep ed. Zeeberg 1589-11-24 (1589) vt in Crepusculis, facilimo negotio animaduertibilibus, irrita et Antiquorum saltem sententiae vulgari colludendo quippiam citra propriam animaduersionem pronuntiarem.
Lexicographica: TLL 0;
ma.
|