petricosus, -a, -um – steinig: – 1) zu Matth. 13,18: LVTHER op 4 p.717 (1514) Hi sunt semen cadens in petricosa, qui in tentatione resiliunt. ERASMVS paraphr in nov test I p.362 (1517) Rursus aliud incidit in solum petricosum, et exceptum tenui superficie terrae, quae tegebat petram, enatum quidem est. NAVSEA hom evang fol.clxxr (1530) quorum cor est petricosum. idest à charitate aridum. CALVIN op 45 p.363 (1555) At qui in petricosa semen iactum exceperat, hic est, qui verbum audit, ac protinus cum gaudio excipit illud. HEMMINGSEN postilla p.189 (1562) Si semen in petricosa loca cadit, quia in altum radices non mittit, enatum mox perit. – 2) sonst: ERASMVS ad 4,6,65 φελλεύς dicitur locus asper ac petricosus, aptior ad pascendas capras, quam ferendas fruges, quod terra veluti supernatet saxis. REICHART-W ep 42 (1520) quam quoque plerunque utilissimae gemmae intra petricosas salebras nitent. VERANTIVS-A ep 80 (1544) nihil ... aeque desidero, ac patriae suavissimum solum, esto, quod petricosum ac tenue sit, revisere. ARNISAEVS doctr p.103 (1606) De deformi vero et petricosa muliere quid dicam. MEVRSIVS Pisistratus p.47 (1623) cum videret laborantem in petricoso loco senem (zitiert bei BESOLD thes p.961). BISSELIVS leo p.119 (1677) Pragam, sitam antiquitus in editissimo, petricosōque, iugo.