biianicus, -a, -um
toll, verrückt (sich wie ein biianus = beanus benehmend): REVCHLIN def c Colon sig.G2v minutulae doctrinae homo meus, qui non legit sanctos doctores, sed tamen excerpta quaedam Aristotelis et concordantias maiores bibliae cum bacchanticis et biianicis reportatis.
Lexicographica: TLL 0
|