concionatrix, -icis, f. – 1) (allg.) Predigerin: ERASMVS coll 30 (1518) Unde ista concionatrix nobis? Abi tu, et cura rem culinariam. MENIVS Hutten op II 394 p.457 (1532) mea illa de Ecclesia, de utraque specie Sacramenti etc. tum cum minime necessum fuit, concionatrix et declamatrix Epistola. CANISIVS comm corrupt II p.7 (1571) Has feminas primùm augustae Resurrectionis suae conscias, testes, concionatrices, et quasi Apostolorum Apostolos fecit. VERMIGLI loc p.429 (1576) Lex est concionatrix, quae rectitudinem ostendit, et ad eam exhortatur. – 2) lateinischer Titel von Aristophanes's Ekklesiazousai: ERASMVS ad 4,1,77 Sumtum ex Aristophanis Concionatricibus. == ad 4,8,48 Apud Aristophanem in Concionatricibus queruntur foeminae, populum Atheniensem non convenire ad concionem, nisi dato singulis obolo. VALERIANVS hierogl p.431 (1556) Apud Aristophanem jocus Concionatricibus, ubi Phidolus deos exemplo ponit.