prensator, -oris, m. – der nach etwas eifrig ist: MACRINVS-S carm I 14,27 (1534) Cur ipse fasces Romuleos petam | Plebi tributim munera dividens | Blandusque prensator senescam | Aucupio popularis aurae? COSTALIVS pegma p.89 (1555) Desine Tartareis animum oblectare metallis, | Nec refer in trutinam quicquid Erytra parit, | Et prensatorum stulti damnentur honores, | Et iaceat nostris ambitus ipse focis. THVANVS-IA hist IV p.346 (1609) contra prensatores et suffragiorum corruptores seuere anquiratur. ... ad vltimum in prensatores ac malis artibus suffragia captanteis seuere animaduersuros se recipiunt. BVCHNER ep p.697 (1632) Habent plerumque hoc sibi peculiare prensatores, et qui rem aliquam valde ambiunt, ut simul et anxii semper sint, et impudentes nonnihil. PERCKRINGER Witte phil II p.415 (1660) aucto stipendio Aemiliano, sub decessum Schotani Iurisconsulti ad prensatores Batavos. MORHOF polyh p.490 (1688) In amplissimum hunc ordinem ut cooptetur ille, cupiditate ardet incredibili; etsi nihil ambitiosius (amititiosius ed.) more prensatorum facturus sit, qvi satis in virtute suā praesidii ad Spartam illam ornandam se habere existimet