duplicatiuus
duplicatiuus, -a, -um – zweifach: ZABARELLA-I nat p.824 (1589) nulla est magis interna seu magis essentialis consideratio, quam quae significatur per hanc duplicativam, "quatenus", quod patet testimonio Aristotelis in primo Posteriorum, ubi docet hanc esse praecipuam et supremam conditionem quae in propositione faciat necessarium et essentialem connexum. HACKET Loiola 3,9 (1616) Non est crimen simplex sed reduplicativum, ut blue loquuntur scholastici. :: Duplicativum? Ego duplicibus te constringam vinculis. HEIDEGGER Trident I p.492 (1684) Nubendo equidem non peccat homo. Neque enim nubere per se peccatum est. Et sensus verborum, qui nubit, non peccat, duplicativus est, eo ipso scilicet, quòd nubit; seu, quatenus nubit.
Lexicographica: TLL 0; ma.

LEMMALISTE INDEX INVERSVS
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger, duplicatiuus, in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,
Johann Ramminger, Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700 (NLW)
Startseite: www.neulatein.de/neulateinische_wortliste.htm
bearbeitet: 14.10.18

Bitte beachten Sie die Nutzungsbedingungen im Impressum.