promarchio, -onis, m.
Landvogt: IORDANVS-Th ep Clusius ed. Offner 4 (1585) De promarchione recte sentis: solus est litteratorum maecenas et rerum naturalium indagator solertissimus. CRATO-I Scholz-L ep phil p.282 (1583) non obsto, quin illustris Promarchio eo vtatur, modo rectam et exactam victus rationem teneat. WEISE-C ep p.55 (1682) Lusatia nostra Promarchionem, einen Landvoigt, non habet.
Lexicographica: TLL 0
|