impertilis, -e – nicht teilbar: FICINO Plotin enn 1,6,3 Quando igitur et sensus speciem, quae in corporibus aspicit, colligantem superantemque contrariam naturam, quae est informis, atque formam decenter in formis aliis emicantem , tunc congregans simul totam , quae passim dispersa videbatur, refert ad se atque ad formam, quae intus est, impertilem introducit. MVNNOS in Plin nat II p.426 (1568) sit substantia a sensibilibus separata, magnitudine carens, impertilis, indivisibilis.