pollutor, -oris, m. – der beschmutzt: LVTHER op 2 p.419 (1519) Qui ergo orat 'sanctificetur nomen tuum', petit sine dubio quod non habet: non enim fictis verbis apud deum ludere licet. Si non habet, ergo pollutor est nominis dei. At nomen dei non sanctificare sed polluere leve existimamus? CLVVERVS hist p.474 Carthusiensis quidam in Anglia diserte eum haereticum, et Ecclesiae pollutorem confirmavit. FRITSCH advoc p.72 (1678) ubi cogitandum annon etiam illi Advocati, qui suis Iuristicis seu Iurgisticis Sophisticationibus iustam homicidae poenam ... eludunt, sint pollutores terrae, rechte Landschänder?
– lex.: PEROTTI ccopiae 52,11 Item pollinctor, quasi pollutor, qui mortuos curat.