transconditionatio, -onis, f. – Veränderung des Zustandes: MVSCVLVS colloq relig Germ Regensburg 86 (1541) Convenit, quod ut nulla fit in pane et vino substantiae transmutatio, ita et transsubstantiationis vocabulum dictio sit sine re. Et quoniam in coena Domini corporalis illa panis ac vini conditio in spirit[u]alem conditionem transfertur, convenientius sit transconditionationis quam transsubstantiationis vocabulum. == in Matth p.610 (1548) Quae mutatio conditionalis dici potest, substantialis autem non ita (in margine: Mutatio condi tionalis, non substantialis. Transconditionatio, non transsubstantiatio). LINDANVS Christomachia p.31 (1584) Alii transubstantiationem negant admittentes transconditi<on>ationem, uti monstrosè loquuntur.