imperitulus, -a, -um
recht unerfahren o. unwissend: ERASMVS ep p.31 (1489) Caue autem ne homuncionum istorum imperitulorum, imo liuidulorum garritus te quicquam permoueant. THRETIVS-C ep Helv-Polon 407a (1570) nihil imperitulus proficit.
Lexicographica: TLL 0
|