peracesco, -ere, -acui – bitter werden: ATVMANVS Plutarch ira 10 p.117 Quibus maxime peracuebar etiam ipse versus mancipia, quasi quo non punirentur corrumpenda (gr. παρωξυνόμην; SALVTATI rem irae p.154 quibus etiam ipse contra mancipia acutissime commovebar). WATSON-Th gaudia sig.E4r Ecce, meus peracescit amor. TAVBMANN post p.13 (Sed ne quae vapido lateat sub pectore vulpes, | Neu fermentati peracescant crimine mores.
– lex.: KILIAAN etym p.606 ver-sueren. Acere, acescere: peracescere, exacescere.