tristiculus, -a, -um – melancholisch: VIRGILIO-Pol prodig p.168 Is e senatu domum rediens offendit puellam tristiculam (aus CIC. div. 1,103). Angl hist 24,25 tacitus... ac tristiculus stetit aliquandiu. STANIHVRST Hib p.151 vt sororem tristiculam tuus reditus recreat, cuius abscessus hactenus adflixit. PONTANVS-Iac flor p.99 Quam vos lethiferam prope | Stantem cernitis arborem, | Miris tristiculam modis. == flor p.120 Tristiculo non hanc fletu stillare puellam | Cernimus. ANON capt rel 3,1 quo tristiculas | Futuri funeris Captivae defleamus | Exequias. TOLLIVS ep itin p.49 (1687) prostrata jam Venere, cui suus aderat filiolus mellitulus, sed tristiculus.