glagolita, -ae, m.
der die Messe auf slawisch zelebriert bzw. slawisch als Muttersprache hat: ARCHIV liturg Glagol XVI 4 (1501) Andreas plebanus sancte Katerine glagolita. == liturg Glagol XVI 86 (1550) Catherina Terachki fundaverat ibi beneficium pro ecclesiasticis, qui vulgari sclavonica divina peragerent, vocati ideo Glagolitae. == liturg Glagol XVI 125 (1570) Plebanus in Petriwyna vacat. Quidam Gregorius glagolitha ibidem. == liturg Glagol XVII 125 (1622) parochus Georgius Pletikosić glagolita. == liturg Glagol XVII 115 (1641) juvenem quemdam glagolitam, quem ipse ordinari hoc anno curaverat.
Lexicographica: TLL 0
|