inexauditus, -a, -um – unerhört: – 1) von dem man keine Nachricht hat: PILATVS Homer Odissea 1,242 Nunc autem ipsum ingloriose Arpie usurpauerunt | Corruptus est inapparabilis inexauditus (gr. ἄπυστος). – 2) außergewöhnlich: RHO Philipp p.78 Quando igitur commenticia uerba; quando nouas inexauditasque fabricas in dies excitat. – 3) abgewiesen: GVARINO ep 795B (1445-46?). Tolerabis Guarinum, tuum inquam Guarinum, inexauditum abs te redire ? GVARINI-H coh p.189 (1454) Tum demum nostram agnoscemus et damnabimus ignauiam, tum merito inexauditi Deum frustra implorabimus. CANENSIVS-M Paul p.115 neque fuit quispiam, qui ab eo prorsus inexauditus abscederet. MYCONIVS-O Zwingli ep 227 (1522) neminem sinit, qui recte petit, inexauditum ab se discedere. LANSPERGER phar fol.111v Nam et si ad mortem usque tuam mea dispensatione ageretur ut inexaudita maneres, impossibile tamen est orationem piam me penitus non exaudire. BARTH opusc p.135 Fluctuat infelix nec inexaudita pudori | Virginitas, sed spreta palam.