compatratus, -us, m. – Patenschaft, Mit-Vaterschaft: CARACCIOLO op hist p.55 quem Spinellum ut compatratus necessitudine sibi iungeret, eam filiam a sacro fonte sustulit. GIOVIO elog p.461 qui legatus ad confoederandam sacro eo vinculo priorem amicitiam compatratus honore fungebatur. GOMECIVS r gest p.25 quos si quando legitime uxoris fastidium ceperat, falsis testibus subornatis compatratus praetextu, matrimoniis illicitis copulabantur.
– lex.: KILIAAN etym p.144 ghe-vader-schap. Lustrica cognatio, initialis necessitudo, propinquitas in baptismo contracta, vulgò compatratus.