adhortatrix, -icis, f. – die antreibt, auffordert: FORESTI mul fol.138r Aderat haec mulier in pugna, impigre discurrens huc atque illuc praecipua adhortatrix: integros fessis subrogans in aciem contra hostes. RHENANVS Germ p.28 (= ep 273) (1531) Homerus .. non frustra consultricem adhortatricemque Telemacho Mineruam attribuit. ARCERIVS praef p.641 B. (1598) In titulo προτρεπτικοὺς λόγους reddidi 'adhortatorias'. Poteram Graecum retinuisse, ut D. Tertullianus vocabulum apologetici usurpavit, et plerique Latini infinita, quae Graecanica essent, retinuerunt; poteram item vocabulo magis Latino, 'adhortatrices', usus fuisse.