turbatiuus, -a, -um
verwirrend, störend: SANCTIVS DE AREVALO ep ex Castro 14 p.180 hic simpliciter est malus et animi turbatiuus. PICOT ep ed. Becker p.343 (1506) Aberat enim pacis ille turbativus Mars biliosus. LVTHER op 6 p.146 hac nova culpa sum scandalosus, scismaticus, temerarius, praesumptuosus, turbativus pacis.
Lexicographica: TLL 0;
LATHAM
|