diopolitus
N L W
E X C E R P T A | |
diopolitus, -i, m.
TEGLIATIVS inv mob Grottaferrata p.143 Duos diapolitos.
|
Dieser Eintrag kann wie folgt zitiert werden: / This entry can be quoted as follows:
J. Ramminger,
diopolitus,
in ders., Neulateinische Wortliste. Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700,