praefestine, adv. – hastig, übereilt: DVNCANVS colloq 17 Qui fit vt nunc tam praemature, tam praefestine ad somnum te acceleres? GRVTERVS-J ep sel p.40 (1597) Heidelbergae, meo more praefestine. == Grotius-H ep 325 (1614) Scribebam praefestine meo more. EPISCOPIVS op p.317 quia poenitentia proprie dicta... oriri solet ex consideratione rei male gestae, aut operis non satis consulto, sed praefestine aut imprudenter suscepti. GEVARTIVS ep syll II p.765 (1651) Praefestine Antverpiae.