1. grammaticus, -a, -um
sprachkundig: GASPAR VERON Paul 1 p.18 Bartholomeus ex pago Mantuanus, grammaticissimus, ita dixero, et in scribendo satis ornatus. PONTANO Actius p.203 cum... sis ipse grammaticorum grammaticissimus. SOTVS nat p.118 ideo πίστις potius - aiunt - transferenda esset latine persuasio quàm fides; imo grammaticissimi quidam dicunt non posse reddi una voce latina.
Lexicographica: TLL
|